Rietje Zuijderwijk woont in Dieren (Gelderland) en heeft haar atelier in het nabij gelegen Arnhem. Op haar 40ste is zij naar de kunstacademie in Arnhem gegaan, afdeling vrije/autonome kunst. Haar werk is steeds weer een zoektocht. Het beste kan zij uiting geven aan haar gevoelens en ideeën in driedimensionaal werk. Hierbij maakt ze graag gebruik van allerlei combinaties van materialen, waarbij zij blijft proberen al de gevonden materialen ook naar haar hand te zetten.
INSPIRATIE
Rietje is bezig met het nu (‘wat er in de wereld om haar heen gebeurt’). Door middel van haar werk geeft zij uiting aan het onrecht, de mistoestanden, de machteloosheid die zij voelt als zij hiervan beelden ziet in haar omgeving, op tv of in de kranten. Zij bundelt haar krachten en maakt er dan een kunstwerk van. Zij zoekt haar eigen grenzen hierin. Haar beelden zijn aangrijpend, confronterend en behoeven weinig woorden.
MATERIAALKEUZE
Voor haar eerste werken gebruikte Rietje dekens, maar verder werkt zij ook met haar van allerlei dieren, hout, bont, botten/skeletten, vachten, rubber, karton, linnen, stoffen en knuffels. Zij maakt een bewuste keuze van materialen die haar aanspreken. Materialen met een geschiedenis die al een leven hebben gehad. Door onderzoek en om op een andere manier met deze materialen om te gaan, door ze als het ware uit hun verband te halen, gaan de beelden die hieruit ontstaan, een eigen leven leiden. Zij is altijd op zoek naar tegenstellingen zowel in het materiaal als in de beeldvorming. Zo krijgt het een dubbele betekenis.
OP ZOEK NAAR TEGENSTELLINGEN
Met afgedankte knuffels heeft Rietje de symbolische waarde van de knuffel onderuit willen halen door ze te muteren en te deformeren. Enerzijds behielden de knuffels de symbolische waarde maar anderzijds ontstonden er angstaanjagende beelden die zorgen voor een vervreemdend en bizar effect. Recenter werk van haar heet “De Mutanten” (met een lief wit konijn als basis), die aangeven hoe Rietje de wereld ziet. Het gevoel dat we in leven worden gehouden en dat er niets meer uit de mensen zelf komt. Een soort uitwonen, geëxploiteerd worden. In haar werk zit een bepaalde dubbelheid: lief wit konijn met bizar en absurd uiterlijk, die geluid of licht geven of trillen (zelfmoordmutant). Het is een onderwerp dat je uit de weg zou willen gaan. Het gaat immers over zorgen, angst, dood, pijn doen en eenzaamheid, maar ook over liefde, bescherming. Iets lelijks heeft ook iets van schoonheid in zich en iets liefs.
INSPIRATIE
Rietje is bezig met het nu (‘wat er in de wereld om haar heen gebeurt’). Door middel van haar werk geeft zij uiting aan het onrecht, de mistoestanden, de machteloosheid die zij voelt als zij hiervan beelden ziet in haar omgeving, op tv of in de kranten. Zij bundelt haar krachten en maakt er dan een kunstwerk van. Zij zoekt haar eigen grenzen hierin. Haar beelden zijn aangrijpend, confronterend en behoeven weinig woorden.
MATERIAALKEUZE
Voor haar eerste werken gebruikte Rietje dekens, maar verder werkt zij ook met haar van allerlei dieren, hout, bont, botten/skeletten, vachten, rubber, karton, linnen, stoffen en knuffels. Zij maakt een bewuste keuze van materialen die haar aanspreken. Materialen met een geschiedenis die al een leven hebben gehad. Door onderzoek en om op een andere manier met deze materialen om te gaan, door ze als het ware uit hun verband te halen, gaan de beelden die hieruit ontstaan, een eigen leven leiden. Zij is altijd op zoek naar tegenstellingen zowel in het materiaal als in de beeldvorming. Zo krijgt het een dubbele betekenis.
OP ZOEK NAAR TEGENSTELLINGEN
Met afgedankte knuffels heeft Rietje de symbolische waarde van de knuffel onderuit willen halen door ze te muteren en te deformeren. Enerzijds behielden de knuffels de symbolische waarde maar anderzijds ontstonden er angstaanjagende beelden die zorgen voor een vervreemdend en bizar effect. Recenter werk van haar heet “De Mutanten” (met een lief wit konijn als basis), die aangeven hoe Rietje de wereld ziet. Het gevoel dat we in leven worden gehouden en dat er niets meer uit de mensen zelf komt. Een soort uitwonen, geëxploiteerd worden. In haar werk zit een bepaalde dubbelheid: lief wit konijn met bizar en absurd uiterlijk, die geluid of licht geven of trillen (zelfmoordmutant). Het is een onderwerp dat je uit de weg zou willen gaan. Het gaat immers over zorgen, angst, dood, pijn doen en eenzaamheid, maar ook over liefde, bescherming. Iets lelijks heeft ook iets van schoonheid in zich en iets liefs.
WEBSITE: www.rietjezuijderwijk.nl